Sallmonella (Paratyfus) u gołębi.

SALMONELLOZA (PARATYFUS)

Charakterystyka choroby

Choroba wywoływana przez bakterie Salmonella. Jest szczególnie niebezpieczna dla młodych osobników, wśród których może przerodzić się w epidemię dziesiątkującą stado. Gołąb zarazić się może na kilka sposobów poprzez:

·        zanieczyszczoną karmę,

·        wodę,

·        przy karmieniu młodych,

·        przez wdychanie kurzu z zarazkami.  

·        złą wentylację gołębnika,

·        już w jajowodzie poprzez skorupkę jaj.

Przebieg choroby u osobników dorosłych jest zwykle powolny i długotrwały, rzadko śmiertelny. Ptaki, które przetrwały chorobę stają się nosicielami bakterii, stanowiąc potencjalne źródło zarażenia W czesna śmierć młodych i dorosłych wyleczyć stają się nosicielami, więc najlepiej je wyeliminować. Salmonella jest uznawana za chorobę jesienno-zimową, zwaną także Paratyfusem. Należy pamiętać, że salmonellozie sprzyja ogólne osłabienie organizmu gołębia, pasożyty, stres, infekcje wirusowe.

Objawy i Przebieg choroby

Po spożyciu bakterii salmonella kolonizuje się ona w przewodzie pokarmowym oraz poprzez krążenie krwi do innych organów: płuc, wątroby, śledziony, jądra, jajników, trzustki, nerek, mięśni, oczu i stawów nóg). Symptomy są zróżnicowane w zależności od zajętego narządu:

·        U młodych gołębi:

- Mazisty zielony kał (wątroba, nerki, śledziona),

- Powolny wzrost,

- Utrata masy ciała i śmierć.

·        U dorosłych gołębi:

- Obrzęk stawów,

- Paraliż nóg i skrzydeł,

- Utrata równowagi.

„U zwierząt występują cztery odmiany salmonellozy:

·        odmiana jelitowa – bakterie uszkadzają śluzówkę jelita, w wyniku czego dochodzi do zaburzenia wchłaniania substancji pokarmowych. Występuje biegunka prowadząca do wychudzenia i osłabienia gołębia. Ptaki stają się apatyczne, siedzą skulone, z nastroszonymi piórami, zgarbione, z opuszczonymi skrzydłami i ogonem

·        odmiana stawowa – skutkiem uszkodzenia jelit jest przedostanie się bakterii do krwi, a wraz z nią do wszystkich organów, w tym także do stawów. Wywołują tam zapalenie błony stawowej – objawiające się obrzękiem stawów najczęściej na skrzydłach.

·        odmiana organowa – kiedy bakterie salmonelli dostaną się do trzustki, wątroby, nerek, śledziony itd. szybko doprowadzają do osłabienia organizmu gołębia. Staje się on apatyczny, opada z sił, nierzadko towarzyszy temu dychawica.

·        odmiana nerwowa – dochodzi do niej kiedy bakterie zaatakują układ nerwowy. Stany zapalne, do których dochodzi w jego obrębie prowadzą do ucisku komórek nerwowych, a w rezultacie – paraliżu, skrętu szyi, zaburzeń równowagi.”

 chory gołąb

 kał chorego gołębia

kał zdrowego gołębia

Skutki, leczenie i PROFILAKTYKA

• często zostają uszkodzone istotne organy wewnętrzne organizmu jak nerki , jajniki lub jądra. Nieraz doznajemy przypadki , że w naszych gołębnikach nie możemy dochować się potomstwa. W przeważającej mierze jest to wynik uszkodzenia narządów rozrodczych.
• Uszkodzenie głównych organów wewnętrznych prowadzi często do trudności z przyswajaniem pokarmu , braku apetytu , chudnięciem a w konsekwencji do śmierci gołębia.

Po stwierdzeniu salmonellozy oraz w przypadkach jej podejrzenia chore osobniki należy konieczne poddać kuracji leczniczej . Choroba ta przyczynia się do powstania wielu strat w zainfekowanych gołębnikach i może utrzymywać się latami w różnym stopniu jej nasilenia . Czasami po zaleczeniu przycicha lecz przy napotkaniu sprzyjających warunkach zewnętrznych oraz znacznym osłabieniu organizmu gołębi może ponownie inwazyjne wybuchnąć.

LECZENIE:

                   W celu rozpoczęcia kuracji antybiotykowej zaleca się analizę odchodów i narządów gołębi poprzez wykonanie antybiogramu gdyż pozwoli to na dobranie odpowiedniego antybiotyku do rodzaju infekcji.

PROFILAKTYKA:

·        badanie kału na obecność Salmonelli – jesienią i na wiosnę

·        zapobieganie kontaktom ze zdziczałymi gołębiami, drobiem, dzikim ptactwem – jako z potencjalnymi nosicielami bakterii Salmonella

·        regularne czyszczenie gołębnika, woliery, sprzętu oraz ich dezynfekowanie

·        odpowiednia wentylacja gołębnika – wilgoć sprzyja infekcjom

·        higieniczne prowadzenie hodowli, dobre odżywianie gołębi

·        przechowywanie paszy w miejscach niedostępnych dla gryzoni

·        szczepienie